Źródła prawa prywatnego międzynarodowego:

prawo wewnętrzne - nie ma reguły mówiącej wprost, w jaki sposób państwa powinny uregulować wewnętrzne przepisy dotyczące prawa prywatnego międzynarodowego. W większości krajów podstawowym źródłem takich unormowań jest ustawa (w Polsce - ustawa z dnia 12 listopada 1965 r. - prawo prywatne międzynarodowe), jednak zakres przedmiotowy jej zastosowania różni się pomiędzy poszczególnymi państwami, często w znacznym stopniu. Część państw ogranicza się do zawarcia w ustawie jedynie reguł kolizyjnych, kwestię norm merytorycznych pozostawiając innym aktom prawnym, niektóre kraje z kolei starają się połączyć w jednym akcie normy kolizyjne z normami merytorycznymi. Ponadto, poza główną ustawą regulującą kwestię związane z kolizją norm prawnych różnych państw, poszczególne elementy prawa prywatnego międzynarodowego mogą być także uregulowane w innych aktach prawnych (przykładem aktu prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej, który odnosi się także do sytuacji z elementem obcym, jest kodeks pracy);
Dwustronne umowy między państwami - stanowią one zdecydowaną większość umów międzynarodowych w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego. Ich celem jest przeważnie uregulowanie kwestii szczególnie istotnych z punktu widzenia obu państw;
Wielostronne umowy międzynarodowe - Choć ich znaczenie nie jest tak duże jak w przypadku regulacji wewnętrznych poszczególnych państw, ich doniosłość prawna stale wzrasta. Ma na to wpływ przede wszystkim tendencja do ujednolicania przepisów prawa prywatnego międzynarodowego, co następuje poprzez przyjęcie w tym zakresie takich samych rozwiązań przez dwa lub więcej państw. Poszczególne kraje, poprzez przyjęcie jednolitych regulacji prawnych, dążą do usunięcia rozbieżności istniejących na gruncie wewnętrznych przepisów prawa prywatnego międzynarodowego. Normy zawarte w umowie międzynarodowej często wymagają implementacji do krajowego porządku prawnego (lub przynajmniej usunięcia bądź zmiany przepisów prawa wewnętrznego sprzecznych z uregulowaniami zawartymi w umowie międzynarodowej), co stanowi gwarancje ich realizacji przez wszystkie kraje, które zdecydowały się przestąpić do danej umowy. Przedmiotem umów międzynarodowych mogą być zarówno normy merytoryczne jak i normy kolizyjne, przy czym wydaję się, że z punktu widzenia prawa międzynarodowego, w pierwszej kolejności ważniejsze jest dokładne określenie norm kolizyjnych;
Regulacje Wspólnotowe w postaci dyrektyw i rozporządzeń - tworzone one są przez organy powołane na mocy umowy międzynarodowej (Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską, przy pomocy Parlamentu Europejskiego), nie stanowią one jednak umów w świetle Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów z 22 maja 1969 r.

Źródła prawa prywatnego międzynarodowego:

Menu