Sprawy spadkowe:
1. Możliwość wyboru prawa w testamencie
Spadkodawca (czyli osoba zmarła) w testamencie lub w innym rozrządzeniu na wypadek śmierci może poddać sprawę spadkową swojemu prawu ojczystemu, prawu miejsca swojego zamieszkania albo prawu miejsca swojego zwykłego pobytu z chwili dokonania tej czynności lub z chwili swojej śmierci. W razie braku wyboru prawa w sprawie spadkowej właściwe jest prawo ojczyste spadkodawcy z chwili jego śmierci (czyli dla obywatela polskiego będzie to prawo polskie).
2. Ważność testamentu
O ważności testamentu rozstrzyga prawo ojczyste spadkodawcy z chwili dokonania tych czynności. Przykładowo zgodnie z prawem polskim nieważny jest testament, którego świadkiem była osoba, która nie miała pełnej zdolności do czynności prawnych, była niewidoma, głucha lub niema, osoba, która nie mogła czytać i pisać, która władała językiem, w którym spadkodawca sporządza testament a także osoba skazana prawomocnie wyrokiem sądowym za fałszywe zeznania.
3. Forma testamentu
Prawo właściwe dla formy testamentu i jego odwołania określa Konwencja dotycząca kolizji praw w przedmiocie formy rozporządzeń testamentowych, sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 34, poz. 284). Zgodnie z art. 1 tejże konwencji testament jest ważny, jeżeli jest zgodny z prawem miejsca, w którym spadkodawca dokonał rozporządzenia, albo obowiązującym w państwie, którego obywatelem był spadkodawca bądź w chwili dokonywania rozporządzenia, bądź w chwili śmierci, albo miejsca, w którym spadkodawca miał miejsce zamieszkania bądź w chwili dokonywania rozporządzenia, bądź w chwili śmierci, albo miejsca, w którym spadkodawca miał miejsce zwykłego pobytu bądź w chwili dokonywania rozporządzenia, bądź w chwili śmierci, albo w odniesieniu do nieruchomości - miejsca ich położenia. Co ciekawe konwencja haska z 1961 roku do zakresu formy testamentu zalicza również ograniczenia związane z z wiekiem, obywatelstwem lub innymi przymiotami osobistymi spadkodawcy,. Dotyczy to również przymiotów, jakie powinni posiadać świadkowie wymagani dla ważności rozporządzenia testamentowego. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w orzeczeniu w 26 września 2001 roku (LEX nr 52797) konwencja została tak ukształtowana, aby w możliwie szerokim zakresie utrzymać w mocy dokonane rozrządzenia.
Generalną zasadą jest, iż w sprawach spadkowych prawem właściwym jest prawo ojczyste spadkodawcy z chwili jego śmierci (w przypadku bezpaństwowców - osób nie będących obywatelami żadnego państwa - prawem właściwym jest prawo ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy)..
